شوق پر کشیدن است در سرم قبول کن

دلشکسته ام اگر نمیپرم قبول کن

اینکه دور دور باشم از تو و نبینمت

جا نمیشود به حجم باورم قبول کن

گاه پر زدن در اسمان شعرهات را

از من از منی که یک کبوترم قبول کن

در اتاق رازهای تو سرک نمیکشم

بیش از انچه خواستی نمیپرم قبول کن

قدر یک قفس در خلوتت بهم نمیخورد

گاه نامه ای میبرم می اورم قبول کن

گفته ای که عشق ما جداست شعر مان جدا

بی تو من نه عاشقم نه شاعرم قبول کن

اب.....

وقتی اب اینقدر از کذشته از سرم

من نمی توانم از تو بگذرم قبول کن